Μαύρες οχιές πλάκωσαν.

Γιατί ρε παιδί μου? Γιατί η φίλοι, η δεύτερή σου οικογένεια να σε προδίδουνε?

Δεν αναφέρομαι κάπου συγκεκριμένα βασικά... Απλά έχουνε γίνει κάποια γεγονότα που με έχουνε κάνει να αναρωτιέμαι μήπως δεν δίνω καθόλου σημασία στις φίλες μου. Ή μήπως δεν έχω καθόλου τελικά.

Έζησα την προδοσία στη φιλία την ίδια χρονιά που έζησα (και ζω ακόμα) τον πρώτο μου έρωτα. Πολύ μικρή δηλαδή. Και άργησα να αναγνωρίσω την προδοσία. Εγώ σαν ηλίθια θεωρούσα κολλητή μου μια κοπέλα που με ήθελε για να αντιγράφει στα τεστ.

Μα αυτό συμβαίνει με τα κορίτσια της τάξης τα πιο "δημοφιλή". Και γενικά, όσες έχουνε την κολλιτούλα τους και ζούνε μια χαρά και χωρίς περεταίρω φιλίες. Με θυμούνται όταν πρόκειται για ένα τεστ, όταν έχουνε χάσει την ύλη, όταν έχουνε δύσκολες ασκήσεις για το ιδιαίτερο.

Να λεγες πως είμαι και πρώτη μαθήτρια να πω ντάξει! Αλλά υπάρχουνε άλλες ("δημοφιλείς" και αυτές) που είναι καλύτερες από μένα! Απλά με ξέρουνε, είμαι το θύμα και δεν μπορώ να πω όχι...

Αλλά και εγώ φταίω, υπάρχουνε φίλες μου που έχω παραμελήσει. Κάποιες από αυτές δόξα το θεό δεν με παρεξήγησαν, άλλες με βρίζουνε. That's life, πιστεύω θα το ξεπεράσω.

Μακάρι να μπορούσαμε να πατήσουμε ένα κουμπάκι και να άλλαζαν όλα.
=(
Δεν έχω και τόση διάθεση απ' όσο καταλάβατε.
Μας τα έχουνε κάνει και τσουρέκια με το γάμο της Κέιτ με τον Ουίλλιαμ. =/
Στο όλο θέμα προτιμώ την αδερφή της την Πίπα =P

Αυτά, δεν μου έρχεται κάτι άλλο να γράψω.
Το όλο συμπέρασμα είναι πως χρειάζομαι να μου πει κάποιος "Don't worry, be happy, everything is going to be ok" (το τελευταίο το έβαλα εγώ =P)

Άντε φιλάκια.
xoxoxox

Τα παιδία παίζει (?)

Σιγά μην παίζουν τα παιδιά!
Και γω στην ηλικία που είμαι, δεν θεωρούμαι μεγάλη, προς το παιδί φέρνω. Βασικά, εγώ παιδί νιώθω. Αλλά κάποιοι άλλοι έχουνε άλλα σχέδια...

Ας το πω σαν παραμύθι, σαν κοριτσάκι που είμαι και εγώ.

Μια φορά και έναν καιρό, πολύυυυ παλιά δηλαδή, ήταν ένας ανθρωπάκος που αγαπούσε τα παιδιά. Ο ανθρωπάκος αυτός λοιπόν έβλεπε πως στα παιδιά δεν άρεσε να είναι όλη μέρα σπίτι και άρχισε να σκέφτεται τι θα μπορούσε να κάνει για να τα ευχαριστήσει.
Σκέφτηκε λοιπόν να φτιάξει ένα κτίριο, το οποίο θα ήταν γεμάτο παιχνίδια και όπου θα πήγαιναν τα παιδιά κάθε μέρα. Έφτιαξε λοιπόν το νηπιαγωγείο.


Ο ανθρωπάκος όμως κάποια στιγμή πέθανε και άφησε την εξουσία των νηπιαγωγείων στα παιδιά του.
Είχε 3 γιούς.


Ο ένας γιος ήτανε πολύ καλός άνθρωπος, αλλά θεωρούσε πως αν τα παιδιά παίζουνε συνέχεια θα γίνουνε χαζά. Έτσι, αποφάσισε να τα αφήνει το πολύ 3 χρόνια στο νηπιαγωγείο και μετά να τα στέλνει 6 χρόνια στο δημοτικό, όπου θα μάθαιναν να μιλάνε και να γράφουνε, αλλά παίζοντας κιόλας.


Ο άλλος γιος πίστευε πως τα παιδιά μόλις τελείωναν το σχολείο του αδερφού του, το δημοτικό, έπρεπε να μάθουνε και άλλα πράγματα, έτσι ώστε να πάρουνε πιο πολλά λεφτά όταν μεγαλώσουνε. Έφτιαξε το γυμνάσιο, όπου τα παιδιά πήγαιναν για 3 χρόνια, μάθαιναν επιστήμες, και καθώς είχανε να διαβάσουνε και για το σπίτι έπαιζαν λιγότερο.


Ο τελευταίος γιος πίστευε πως τα παιδιά μόλις τελείωναν το σχολείο του αδερφού του, το γυμνάσιο, έπρεπε να πάρουνε βάσεις για την υπόλοιπη ζωή τους. Έφτιαξε το λύκειο, όπου τα παιδιά πήγαιναν για 3 χρόνια, μάθαιναν κυρίως για το είδος επαγγέλματος που θα έκαναν, και τώρα πια από μόνα τους σταματούσανε να παίζουνε, είχανε μεγαλώσει.


Τα πράγματα κυλούσανε υπέροχα. Τα παιδιά ήταν ευχαριστημένα με τον χρόνο που παίζανε και ήξεραν και πως να αντιμετωπίσουν τη ζωή τους.


Όλα πήγαιναν ωραία και καλά, μέχρι που εμφανίστηκε ένας κακός μάγος που ήθελε να χαλάσε το έργο των αδερφών!


Πρώτα πήγε στο Λύκειο και έφτιαξε τις πανελλήνιες!
Μετά πήγε στο γυμνάσιο και έφτιαξε τις εξετάσεις!
Τέλος, πήγε στο δημοτικό και έκανε το χειρότερο κακό:
Έκανε τα μικρά παιδάκια να θέλουνε να μεγαλώσουνε γρήγορα, να έχουνε αγόρια από τα 8, να κάνουνε σεξ στα 13 και να κάνουνε ό,τι και οι μεγάλοι.


Έτσι τα παιδιά σταμάτησαν να παίζουνε.




Για να έχουμε γίνει τόσο σκατά, κάτι τέτοιο θα έγινε.

Καλωσήρθατε...!

Καλωσήρθατε στο μπλογκ μου :)
Θα προτιμούσα να μη συστηθώ. Έχω κάνει και άλλα μπλογκ στο παρελθόν αλλά έχουνε σταματήσει να με εκφράζουν. Έτσι σήμερα που έφτιαξα το καινούριο μου, έβαλα έναν τίτλο που πιστεύω πως θα με εκφράζει για πολύ καιρό από τη ζωή μου =]...

Αλλαγές θα γίνουνε, αλλάζω συχνά γούστα όσον αφορά την εμφάνιση οποιουδήποτε είδους. Πόσο μάλλον του προσωπικού μου μικρού μέρους στο ίντερνετ.

Δεν χρειάζεται να αναλύσω τον τύπο του χαρακτήρα μου, σίγουρα θα φανεί το τι άνθρωπος είμαι μέσα από τα πόστ μου.

Όσοι διαβάζετε το μπλογκ και ξέρετε πώς με λένε, ποια είμαι, θα προτιμούσα να μην το πείτε. Είναι καλύτερα να μη φοβάμαι να ανακαλύψουνε κακόβουλοι άνθρωποι που έχουνε όρεξη να με κοροϊδέψουν αυτό το σάιτ.

Όσοι γίνετε αναγνώστες εδώ, είναι σίγουρο ότι δεν θα γεμίσετε και αισιοδοξία με τις αναρτήσεις μου. Σας το λέω από τώρα. Μπορεί να είναι ωραίες -για μένα τουλάχιστον-, αλλά δεν είναι αισιόδοξες. Ή τουλάχιστον δεν προβλέπεται να είναι.


Φιλάκια προς το παρόν!
=]
Ελπίζω να σας αρέσει το μπλογκ μου!